Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για τις κατηγορίες των ανθρώπων που απαρτίζουν μία σχολή σήμερα. Είναι πολύ σημαντικό να τις ξεχωρίσουμε διότι ο καθένας έχει διαφορετικό στόχο και πιθανότατα την τεχνική ή το sparring να την έχει αντιληφθεί εντελώς διαφορετικά.
Πολύ σημαντικός είναι ο ρόλος του δασκάλου που κατά την γνώμη μας πρέπει να είναι πάνω από τους αθλητές και όταν βλέπει ανισότητες πάνω στο παιχνίδι θα πρέπει να επεμβαίνει και να κάνει πιο σωστά ματσαρίσματα όχι απαραίτητα με βάση τα κιλά ή τις ικανότητες, αλλά με τον στόχο που έχει ο ασκούμενος. Πάμε να δούμε τις κατηγορίες.
Ο αρχάριος
Ο αρχάριος είναι ο ασκούμενος που βρίσκεται στα πρώτα του βήματα. Υπήρχε η παλιά αντίληψη πως έμπαινε στο γυμναστήριο και έπρεπε να τον σπάσεις στο ξύλο για να μάθει.
Αυτός είναι ένας πολύ λάθος τρόπος, διότι το πιθανότερο είναι είτε να κάνει και αυτός το ίδιο στον επόμενο αρχάριο, είτε να φύγει από το γυμναστήριο. Δεν υπάρχει πια η αντίληψη το “μποξ δεν είναι για όλους”.
Το μποξ είναι για όλους ανάλογα με το κίνητρο που έχει ο καθένας. Ο αρχάριος θέλει να μάθει τα βασικά. Οπότε καλό είναι να του βάλεις δίπλα είτε έναν έμπειρο αλλά λογικό αθλητή για να μάθει, είτε έναν χομπίστα με εμπειρία που θα τον βοηθήσει.
Ο χομπίστας
Αυτή η κατηγορία είναι λίγο συγκεχυμένη. Υπάρχουν χομπίστες που είναι καλύτεροι από τους αγωνιστικούς απλά γουστάρουν να παίζουν μόνο σε επίπεδο προπόνησης και υπάρχουν αυτοί που είναι τρία χρόνια μέσα σε ένα γυμναστήριο και δεν έχουν μάθει να κρατάνε ούτε την γκαρντ γιατί κάνουν του κεφαλιού τους.
Οι πρώτοι εφόσον είναι επίσης λογικοί στο παιχνίδι τους είναι ιδανικοί sparring partners και για τους αγωνιστικούς και για τους αρχάριους. Συνήθως οι χομπίστες που είναι καιρό σε ένα γυμναστήριο και έχουν μείνει στάσιμοι είναι γιατί έχουν έναν δικό τους τρόπο σκέψης και γίνονται εντελώς ακατάλληλοι για sparring partners των αρχάριων.
Ο νταής
Έξω στην ζωή του απολαμβάνει τον σεβασμό της παρέας του, είτε την απαξίωση. Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που ένας αθλούμενος είναι νταής στο παιχνίδι του.
Υπάρχει όμως το καλώς εννοούμενο νταηλίκη που δεν βγάζει πάνω στον άπειρο ή στον χομπίστα, αλλά όταν χρειαστεί και ο αντίπαλος του είναι υπέρ του δέοντος επιθετικός.
Αν πάλι ο νταής έχει προβλήματα στο σπίτι που τα μεταφέρει στο κεφάλι κάποιου άλλου, η σωστή κίνηση που θα κάνει ένας προπονητής για να του κόψει τον αέρα, είναι να τον βάλει με κάποιον πολύ καλύτερο και να διαπιστώσει σε τι επίπεδο βρίσκεται.
Αν πάλι είναι τόσο μάγκας και καταφέρει το νούμερο 1 της σχολής, σηκώνουμε τα χέρια. Ο προπονητής του πρέπει να πιάσει δουλειά στην ψυχοθεραπεία και να τον απομακρύνει από τους αρχάριους και τους χομπίστες.
Ο αγωνιστικός
Είναι η τελευταία κατηγορία και η αλήθεια είναι πως σπάνια θα δεις αγωνιστικό να παίζει δυνατά έναν αρχάριο και έναν χομπίστα. Ο αγωνιστικός θα πρέπει να βάζει γάντια με όλους τους παραπάνω έχοντας πάντα συναίσθηση πως μπορεί να είναι ένα κλικ πάνω από τους άλλους.
Όταν βάζει γάντια με άλλον αγωνιστικό, εξοπλίζεται καταλλήλως και παίζει ένα σπάρινγκ 100%, εφόσον βρίσκεται σε αγωνιστική προετοιμασία. Τις υπόλοιπες τρεις κατηγορίες μπορεί να τις παίζει στην καθημερινή του χαλαρή προπόνηση και να αποφεύγει μόνο την περίπτωση του νταή, αν κρίνει ο προπονητής του πως μπορεί να τραυματιστεί σε κάποιο σπάρινγκ.
Τον αγωνιστικό δεν τον “καις” και δεν τον βάζεις συνέχεια να παίζει στα κόκκινα. Τον διαχειρίζεσαι όπως θα διαχειριζόσουν το δικό σου παιδί.
