Συχνά βλέπουμε φαινόμενα με τους γονείς να είναι ιδιαίτερα παρεμβατικοί στην πορεία του παιδιού τους στον αθλητισμό. Θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τον ρόλο του γονιού από τον προπονητή.
Ο γονιός είναι αυτός που δίνει τα εφόδια(υλικά, παιδεία) για να προχωρήσει ο αθλητής όμως ο άρχων και υπεύθυνος της πορείας του είναι ο προπονητής. Πρόσφατα είδαμε ξανά την περίπτωση ενός γονέα που μπήκε σε παλαιστικό τερέν στην Αμερική και έριξε κάτω έναν έφηβο παλαιστή. Η αστυνομία τον συνέλαβε όπως είναι λογικό.
Είναι η περίπτωση που ο γονιός δεν μπορεί να αποδεχτεί την ήττα με αποτέλεσμα να τον μεταλαμπαδεύει στο παιδί του. Φυσικά και ένας αθλητής δεν πρέπει να συμβιβάζεται με την ήττα αλλά να μπορεί να την διαχειριστεί.
Πάμε να δούμε μερικές αρχές που θα σας παραθέσουμε σε αυτό το άρθρο και θα πρέπει να ακολουθείτε όσο μπορείτε.
Γίνεται πρότυπα για τα παιδιά
Ο ρόλος του γονιού είναι να παραδειγματίζει τα παιδιά για το πως θα συμπεριφέρονται έξω στην κοινωνία. Τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι μιμητές σας. Αν βλέπουν κακή συμπεριφορά από εσάς στην κερκίδα θα έχουν την ίδια συμπεριφορά μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Αναγνωρίστε την αξία του αντίπαλου. Αυτό δεν προδίδει το παιδί σας, αντιθέτως το μαθαίνει να εκτιμάει τους συνανθρώπους του. Όσο φανατικός οπαδός του παιδιού σας και να είστε, συγκρατηθείτε, να είστε ευγενείς και να μην φωνάζετε.
Δεν δύναται πάντα το παιδί σας να είναι πρωταγωνιστής
Στα ομαδικά αθλήματα κυρίως παρατηρούμε γονείς να επιβάλλουν την παρουσία του παιδιού τους ως βασική επιλογή του προπονητή. Κάποιες φορές ίσως χρειαστεί ο αθλητής να κάτσει και στον πάγκο, να μην είναι βασική επιλογή.
Η αντιμετώπιση του γονέα στην συγκεκριμένη κατάσταση είναι απλή. Θα πρέπει να περάσει στο παιδί πως αυτή είναι μία νέα πρόκληση για να γίνει καλύτερο και να δουλέψει περισσότερο. Αν κάνει φασαρία στον προπονητή και περνάει συνεχώς το αίσθημα της αδικίας δεν θα εστιάσει ποτέ στις πραγματικές του αδυναμίες.
Μην αντιμετωπίζεται την ήττα σαν καταστροφή
Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου με μία ήττα. Και η αποτυχία είναι μέσα στην ζωή όμως αυτός που ξέρει να την διαχειριστεί θα την ξεπεράσει χωρίς φθορές. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μετά από μία ήττα είναι να ενθαρρύνουμε το παιδί μας να συνεχίσει να προσπαθεί και να εστιάσουμε στο γεγονός πως μπορεί να έχασε, αλλά δεν τα παρατάει.
Πανηγυρίστε την αγωνιστικότητα και όχι την νίκη
Η νίκη θα έρθει όπως και οι ήττες. Η διαχείριση τους είναι εξίσου σημαντική διότι η επιτυχία μπορεί να σε κάνει να επαναπαυτείς. Γι’αυτό μετά την νίκη ή την ήττα ο γονιός θα πρέπει να εκθειάζει το γεγονός πως το παιδί του έχει μάθει να αγωνίζεται και όχι επειδή κέρδισε. Η αγωνιστικότητα είναι το μεγαλύτερο αγαθό που προσφέρει ο αθλητισμός και το κουβαλάει το παιδί για όλη του την ζωή.
Αφήστε του χώρο
Ούτως ή άλλως υπάρχει το άγχος του αγώνα, η πίεση από τον προπονητή και της ομάδας κάποιες φορές. Το παιδί το μόνο που δεν χρειάζεται είναι την δική σας πίεση που θα τον αγχώσει και άλλο.
Ένα από τα σημαντικά που μαθαίνει ο αθλητισμός στο παιδί είναι η αυτονομία. Ο «χωρισμός» κατά μία έννοια από τους γονείς και το μονοπάτι που πρέπει να διαβεί μόνος στην επιτυχία ή στην αποτυχία, όπως και στην ζωή…
Δείξτε σεβασμό στον προπονητή
Μπορεί να έχεις συχνά διαφορετικές απόψεις από τον προπονητή. Κράτησε τις σκέψεις σου για τον εαυτό σου ή μοιράσου με…φειδώ. Μην προσπαθήσεις να επιβάλλεις την γνώμη σου στον προπονητή διότι εκείνος είναι ο ειδικός και εσύ ένας απλός θεατής.
Και οι δύο στην τελική έχετε τον ίδιο στόχο. Να πετύχει ο άνθρωπος που στηρίζεται…
Απολαύστε το παιχνίδι
Γίνε οπαδός αυτού που παρακολουθείς και μην πας μόνο για να έχεις διακοσμητική παρουσία. Δείξε στο παιδί σου πως απολαμβάνεις αυτό που κάνει και εκείνο με την σειρά του θα το κάνει με χαρά.
Η αδιαφορία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της διαπαιδαγώγησης. Το παιδί θέλει την προσοχή σου γιατί αυτά που κάνει θέλει να έχουν αναγνώριση και αντίκτυπο στους γύρω του.
