Έχετε δει πυγμάχους να παίζουν μποξ, αλλά τα χέρια τους να μην παίρνουν εντολή από τον εγκέφαλο, αλλά αποκλειστικά από την καρδιά τους. Ναι, στις 18 Μαΐου του 2002 καταγράφηκε ένας τέτοιος πυγμαχικός αγώνας, ίσως και ο καλύτερος αγώνας όλων των εποχών.
Στο Connecticut των ΗΠΑ ο συγχωρημένος Arutor Gatti στάθηκε απέναντι στον λεοντόκαρδο Mickey Ward και η ιστορία έγραψε έναν αγώνα δέκα γύρων ανελέητου ξύλου και οργασμού αντοχών και διάθεσης για μάχη.
Ανατροπή στην ανατροπή και μπουνιά στη μπουνιά με τους δημοσιογράφους να μην μπορούν καλά καλά να περιγράψουν τι έβλεπαν. Όπως ομολόγησε μερικά χρόνια αργότερα ο θρυλικός sporcaster Jim Lampley το στομάχι του ήταν τόσο σφιγμένο και οι μύες του σώματος του εξίσου τεντωμένοι που το τελευταίο που τον ενδιέφερε ήταν να μεταδώσει. Δεν ήθελε είχε πει να χάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο…
Το παιχνίδι το κέρδισε με πλειοψηφική απόφαση ο Mickey Ward που στον τέταρτο γύρο λίγο έλειψε να τα χάσει όλα όμως το συκώτι του δεν τον πρόδωσε.
Στις δύο επόμενες μάχες ο Gatti έκανε την ανατροπή και κέρδισε την τριλογία με 2-1 συνολικό σκορ. Στο τελευταίο μάλιστα παιχνίδι μεταξύ τους το 2003 ο Gatti έσπασε το δεξί του χέρι, αλλά κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα ο οποίος επίσης είχε χριστεί ως ο αγώνας της χρονιάς.
Το πρώτο όπως και το τρίτο παιχνίδι των δύο αυτών μποξέρ έχουν μπει στη λίστα της HBO ανάμεσα στα 10 καλύτερα όλων των εποχών. Δικαίως…
