Η πειθαρχία που θέτει ο καθένας στον εαυτό του και όχι τόσο αυτή που του θέτουν όταν πάει σε ένα γυμναστήριο, είναι ένα σπουδαίο συστατικό για να πετύχει κάποιος σε ένα τόσο δύσκολο σπορ.
Η πειθαρχία δεν σημαίνει να είσαι πάντα δυνατός και γρήγορος αλλά να ακολουθείς κάποιους κανόνες που θα σε κάνουν να φτάσεις στο απόγειο των δυνατοτήτων σου. Η πυγμαχία έχει μία ολόκληρη κουλτούρα που απαιτεί και…χτίζει πειθαρχία.
Πειθαρχία και όχι τυπολατρία
Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως πειθαρχημένος αθλητής δεν είναι αυτός που κρατάει τους τύπους(ούτως ή άλλως πρέπει να είσαι ευγενής με τον προπονητή και την ομάδα σου) αλλά αυτός που πραγματικά βάζει στην ζωή του κανόνες.
Κανόνες που αφορούν από τα πιο απλά(η ώρα προσέλευσης στο γυμναστήριο) μέχρι και τις συμβουλές που δίνει ένας προπονητής και θα πρέπει να ακολουθεί ο πυγμάχος.
Η πυγμαχία σε υψηλό επίπεδο απαιτεί μεγάλες θυσίες. Είναι έξω από τα τείχη του γυμναστηρίου και φτάνει μέχρι το σπίτι. Εκεί όπου θα πρέπει ο αθλητής να βάζει όρια στην διατροφή, το ξενύχτι και την συμπεριφορά του. Έτσι μόνο θα καταφέρει κάποιος να είναι πάντα επαγγελματίας στα κιλά του, αποδοτικός και φρέσκος στην προπόνηση και φυσικά μακριά από μπελάδες.
Η πυγμαχία έχει στόχο να χτίσει σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία και όχι μόνο «μάστορες» στις γροθιές.
Το ταλέντο δεν φτάνει
Έχουμε δει πολλά παραδείγματα επαγγελματιών που αποτυγχάνουν τελικά να κάνουν το κάτι παραπάνω. Αθλητές με πλούσιο ταλέντο, τρομερή κίνηση, φοβερή δύναμη. Τι είναι όμως όλα αυτά χωρίς πειθαρχία;
Ένα άσφαιρο όπλο που θα έχει αναλαμπές αλλά ποτέ μία διαρκή πορεία προς την κορυφή. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο Adrien Broner. Πραγματικά ταλαντούχος αθλητής, για πολλά χρόνια το πουλέν του Floyd Mayweather. Ποτέ δεν μπόρεσε όμως να μπει στο κλίμα του αθλητή και συμπεριφερόταν αλαζονικά και χωρίς ίχνος πειθαρχίας.
Σήμερα θεωρείται ένας μέτριος πυγμάχος στο πρώτο ράφι που ποτέ δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Τον κέρδισαν τα ξενύχτια, η παραβατικότητα και οι προπονήσεις του ήταν σπάνιες. Η πειθαρχία ναι μεν χτίζεται σε ένα γυμναστήριο αλλά είναι και θέμα χαρακτήρα. Είναι κάτι υποτιμημένο που όμως στην ζωή αποδεικνύεται ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που σε φτάνουν στην επιτυχία.
Πολλές φορές έχουμε δει «σκληρούς εργάτες» στην προπόνηση να πετυχαίνουν και μεγάλα ταλέντα να μην κάνουν τίποτα. Ο πυγμάχος σε κάθε προπόνηση μαθαίνει. Δεν υπάρχει ποτέ η μέρα που θα πει πως τα έχει μάθει όλα. Όσο μαθαίνει και εξελίσσεται τόσο θα ανεβαίνει επίπεδο.
Με την πειθαρχία ένας μέτριος πυγμάχος μπορεί να φτάσει μακριά. Χωρίς όμως αυτήν, το ταλέντο, η εκπαίδευση και η ευκαιρία θα πάνε στράφι. Όταν ανέβει στο ρινγκ θα χρειαστεί να πυγμαχήσει για 50 λεπτά. Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος σε αυτό.
Αυτοί είναι οι κανόνες και για να επιβιώσει θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Η πυγμαχία δεν είναι σαν τα άλλα σπορ. Οι παρασπονδίες που κάνει κάποιος στην ζωή του θα φανούν μέσα στο ρινγκ.
Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ανταπεξέλθει είναι τεράστιες και οι πηγαίες δυνάμεις που μπορεί να έχει κάποιος, όσο κι αν θεωρεί πως είναι ανεξάντλητες, εφόσον κακομεταχειρίζεται το σώμα του, αυτό κάποια στιγμή υποκύπτει. Εκεί έρχεται το τέλος της καριέρας ενός πυγμάχου ακόμα κι αν συνεχίζει να αγωνίζεται.
Ο Roberto Duran είναι επίσης ένα πολύ ωραίο παράδειγμα. Κέρδισε στο πρώτο ματς τον Sugar Ray Leonard και στην συνέχεια το έριξε στο…ποτό και στα ξενύχτια, ενώ έχασε απότομα κιλά.
Η εκδίκηση ήταν σκληρή για τον Duran όχι επειδή ξαφνικά ο Leonard έγινε καλύτερος αλλά επειδή ο Duran δεν μπόρεσε να διαχειριστεί αυτό που του συνέβαινε. Έτσι συνετρίβη.
Το αντίθετο παράδειγμα είναι o Muhammad Ali. Έτρεχε κάθε μέρα και έλεγε πως ακόμα και όταν κουραζόταν έπρεπε να συνεχίσει να τρέχει. Πολλές φορές οι αθλητές θα κάνουν και πράγματα που είναι δυσάρεστα για εκείνους. Αυτή είναι η πραγματική θυσία.«Άρχιζα να μετράω πόσο τρέχω, όταν κουραζόμουν», έλεγε ο θρυλικός πυγμάχος και στην συνέχεια είδαμε τι κατάφερε.
Το ίδιο και ο Mayweather που πέρα από τα…λούσα και την επίδειξη πλούτου, όταν προετοιμαζόταν το έκανε σαν… απένταρος και όχι σαν πλούσιος. Έτσι βρήκε το αντίδοτο για τις αδυναμίες που είχε στην πυγμαχία του. Είναι ένας χαρισματικός πυγμάχος αλλά έπαιξε πολλές φορές με πιο δυνατούς, με πιο επιθετικούς και όμως τα έβγαλε πέρα.
Οι μεγάλοι αθλητές δεν χάνουν προπονήσεις, ρυθμίζουν τα γεύματα τους και ακόμα κι αν παραστρατήσουν θα το κάνουν με φειδώ. Δεν υπάρχει χαρισματικός αθλητής που πετυχαίνει χωρίς να έχει πειθαρχία σε αυτό που κάνει. Γιατί να θυμάστε πως εκεί έξω υπάρχει πάντα κάποιος που προπονείται περισσότερο από εσάς…
