Ο καθένας που έχει βάλει γάντια και βρέθηκε σε μία σχολή να δουλέψει και να χτυπήσει σάκο μπορεί να διαπιστώσει την φυσική κατάσταση που απαιτεί, για να τα βγάλεις πέρα. Τα στάνταρ τρία λεπτά του γύρου για κάποιον που είναι εκτός, ακούγονται λίγα. Πολύ όμως βλέπουν την ζωή να περνά μπροστά απ’ τα μάτια τους, αυτά τα λεπτά, την ώρα που πυγμαχούν.
Προσπάθησε να χτυπήσεις τον σάκο για 30 δεύτερα με φουλ δύναμη και ταχύτητα. Τότε θα καταλάβεις τι εννοούμε. Προσπάθησε να βγάλεις χτύπημα, την ώρα που απειλείσαι από αντίπαλο και διαπίστωσε τον δείκτη δυσκολίας του αθλήματος.
Σε επιστημονικές μελέτες που έχουν γίνει και συγκρίνονται κορυφαία αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το μπέιζμπολ και η πυγμαχία, αποδεικνύεται πως το τελευταίο απαιτεί ενέργεια και δύναμη σχεδόν περισσότερο απ’ όλα τα σπορ και πάνω απ’ όλα θέλει… νεύρο. Μάλιστα σχετική έρευνα έχει κάνει και το ESPN εδώ!
Επίσης μία ενδιαφέρουσα σύγκριση μπορεί να γίνει και στην αντιμετώπιση φόβου του εκάστοτε αθλήματος. Το γκολφ το Football το Wrestling απαιτούν ψυχική δύναμη. Η πυγμαχία ακόμα κι αν την κάνεις σε ερασιτεχνικό επίπεδο σε μαθαίνει να διαχειρίζεσαι τον φόβο. Το σέρφινγκ για παράδειγμα είναι επικίνδυνο αφού έχεις να αντιμετωπίσεις τεράστια κύματα όπως και η ορειβασία. Το κύμα και το βουνό όμως δεν προσπαθεί ηθελημένα να σε βλάψει. Εν αντιθέσει με τον αντίπαλο σου στο μποξ που επιδιώκει να το κάνει. Αυτό κάνει την πυγμαχία πιο σκληρή, πιο απαιτητική και πιο βάρβαρες τις προσπάθειες σου. Ο μόνος τρόπος να παίξεις λοιπόν, είναι να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Τον φόβο να χτυπηθείς ή και να χτυπήσεις.
Στους τελευταίους Ολυμπιακούς αγώνες η Αμερική δεν έβρισκε αθλητή να την εκπροσωπήσει στα heavyweights. Αναγκάστηκε να βάλει τον Dominic Breazeale που είναι αθλητής του ράγκμπι να τους εκπροσωπήσει. Το πείραμα απέτυχε! Η πυγμαχία είναι γεμάτη ίντριγκα, μυστήριο και διαρκή ανταγωνισμό. Δεν είναι εύκολο να ανεβαίνεις στο ρινγκ επαγγελματικά και να χτυπιέσαι.
Για όλους τους μαχητές λοιπόν που αγωνίζονται αξίζει μόνο μία λέξη: ΣΕΒΑΣΜΟΣ!
