Η ΠΥΓΜΑΧΙΑ ή όπως είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως ΜΠΟΞΙΝΓΚ, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα στις μαχητικές πολεμικές τέχνες, που στηρίζεται στην ικανότητα των αντιπάλων (που είναι πάντα δύο) να αντικρούουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλο και να καταφέρουν, με εύστοχα και γερά χτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης ο καθένας τον αντίπαλό του. Σε όλα τα είδη αγώνων δεν επιτρέπονται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη (δηλαδή χαμηλότερα από τους γοφούς), στην πλάτη, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή στον αυχένα.
Ιστορικά, ο πρώτος γνωστός πρωταθλητής σε παγκόσμια κλίμακα ήταν ο Άγγλος Τζον Μπράουτον κι αυτός είναι ο πρώτος που εφάρμοσε τους κανονισμούς του αθλήματος. Μετά, το αγώνισμα μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ όπου και διαδόθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη με απίστευτη ταχύτητα. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, στην Αμερική γεννήθηκαν και οι δύο μεγαλύτεροι πυγμάχοι στην ιστορία. Ο λόγος για τους ανυπέρβλητους Μοχάμεντ Άλι και Μάικ Τάισον.
ΤΟ ΜΠΟΞ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Την Ελλάδα, στην επαγγελματική πυγμαχία των ΗΠΑ εκπροσωπεί ο Μιχάλης Αρναούτης στην κατηγορία ελαφρέων βαρών (σ.σ. κάτοχος του τίτλου WBO-NABO). Το αμερικάνικο κανάλι μετάδοσης αθλημάτων, ESPN, έχει κατατάξει την πυγμαχία ως το πιο δύσκολο άθλημα στον κόσμο(!!!).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πυγμαχία ήταν ένα από τα αγαπημένα αθλήματα των αρχαίων Ελλήνων, που πρώτοι απ’ ότι φαίνεται την καθιέρωσαν και την εισήγαγαν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα, υπό την ευθύνη της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας (ΕΟΠ) διεξάγονται όλα τα εθνικά πρωταθλήματα καθώς και η συγκρότηση της Εθνικής Ελλάδος.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ…
Οι πρώτες απεικονίσεις πυγμαχίας βρέθηκαν στα ερείπια ενός αρχαίου ναού των Σουμερίων και χρονολογούνται περίπου στο 5.000 π.Χ.. Επίσης, διάφορες απεικονίσεις του 3.000 π.Χ. στην Αίγυπτο δείχνουν σκηνές πυγμαχίας. Το 900 π.Χ. οι λαοί της θάλασσας εξέλιξαν την πυγμαχία σε μεγάλο βαθμό.
Η πυγμαχία έγινε για πρώτη φορά ολυμπιακό αγώνισμα το 688 π.Χ. στους 23ους Ολυμπιακούς αγώνες. Πρώτος ολυμπιονίκης πυγμάχος ήταν ο Ονόμαστος από την Σμύρνη. Την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η πυγμαχία έγινε αιματηρό αγώνισμα αφού εφαρμόζονταν γάντια εξοπλισμένα με μολυβδένιες αιχμές. Η αιματηρή αυτή μορφή της πυγμαχίας απαγορεύτηκε από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο.
Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το άθλημα της πυγμαχίας έχασε την αίγλη του και από κει και ύστερα δεν υπάρχουν πολλά τεκμήρια για αγώνες. Στην Γερμανία του Μεσαίωνα έχουμε αναπαραστάσεις της τεχνικής της πυγμαχίας σε ένα εγχειρίδιο του Άλμπρεχτ Ντύρερ περί ξιφομαχίας το οποίο παρήγγειλε ο Αυτοκράτορας Μαξιμίλιαν.
Η σύγχρονη μορφή της πυγμαχίας πήρε την μορφή της στην Αγγλία του 1700. Το 1719 ο Τζέιμς Φίγκ που ήταν δάσκαλος της ξιφασκίας ανέλαβε τον τίτλο του «Champion of England» της πυγμαχίας και ίδρυσε το πρώτο αθλητικό γυμναστήριο πυγμαχίας.
ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΑΓΩΝΩΝ
Κάθε αγώνας έχει δύο γύρους με διάλειμμα ενός λεπτού μεταξύ τους. Τα επαγγελματικά παιχνίδια περιλαμβάνουν 4 έως 12 γύρους των τριών λεπτών. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι συναντήσεις έχουν 4 γύρους των 2 λεπτών. Η νίκη καθορίζεται με διάφορους τρόπους: με απόφαση των διαιτητών σύμφωνα με τα χτυπήματα που έχει δεχτεί ένας πυγμάχος στον αγώνα, με νοκ-άουτ (σ.σ. όταν ο αθλητής πέσει κάτω και δεν καταφέρει να σηκωθεί μέσα σε 10 δευτερόλεπτα), με διακοπή του αγώνα αν εγκαταλείψει ή με ντισκαλιφιέ του ενός αντιπάλου.
Το ντισκαλιφιέ (αγγλ. disqualification) ή DQ, παραχωρείται για αντιαθλητική συμπεριφορά ή για πολλά τεχνικά φάουλ (δηλαδή χτυπήματα αντίθετα με τους κανονισμούς).
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους κανονισμούς μεταξύ ερασιτεχνικής ή Ολυμπιακής και επαγγελματικής πυγμαχίας. Οι επαγγελματίες δεν φορούν φανέλες η προστατευτικό κράνος και οι αγώνες τους δεν έχουν περισσότερους γύρους. Κοινοί κανονισμοί είναι: οι αθλητές πρέπει να φορούν ειδικά γάντια και να ζυγίζονται, να κατατάσσονται σε κατηγορίες αναλόγως του βάρους τους, να αγωνίζονται σε ρινγκ ίδιων διαστάσεων, οι αγώνες να γίνονται σε τρίλεπτους γύρους με ένα λεπτό διάλειμμα και να μετράται μέχρι το 10 αν ένας αθλητής πέσει κάτω. Στην τελευταία περίπτωση, αν δεν σηκωθεί σε αυτό το διάστημα, ο αντίπαλός του ανακηρύσσεται νικητής.
