Συνέντευξη της Μαρίας Πρεβολαράκη στην Έλενα Φάκου, πρωταθλήτρια της πάλης και με διακρίσεις στο εξωτερικό.
Η Μαρία είναι 25 ετών και η μοναδική αθλήτρια της ελευθέρας πάλης στη χώρα η οποία αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο. Αυτό από μόνο του είναι πάρα πολύ παράξενο αφού στη χώρα που γεννήθηκε το συγκεκριμένο άθλημα, κοντεύει να σβήσει. Η Μαρία ασχολήθηκε με την πάλη όπως και ο αδερφός της επειδή ο πατέρας της είναι παλιός αθλητής και διαιτητής του συγκεκριμένου αθλήματος, επομένως όπως η ίδια μας εκμυστηρεύτηκε, για εκείνη το να «παλέψει» ήταν μονόδρομος.
Στην αρχή η ίδια βρισκόταν στις προπονήσεις του αδερφού της, της άρεσαν και ξεκίνησε να ασχολείται από μόλις 8 ετών αφού το θεωρούσε ένα όμορφο παιχνίδι. Αργότερα, μεγαλώνοντας αποφάσισε ότι με αυτό θα ασχοληθεί και στα 13 της ήταν ήδη αθλήτρια της ελευθέρας πάλης στον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο. Στα 15 της χρόνια έγινε πρωταθλήτρια Ελλάδας και στη συνέχεια στα 16 της χρόνια διακρίθηκε σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο ενώ συνέχισε τις επιτυχίες της και σε Παγκόσμιο επίπεδο καθώς συμμετείχε σε δυο Ολυμπιάδες.
«Επειδή δεν υπάρχουν άλλες γυναίκες αθλήτριες στο επίπεδό μου για να προπονηθώ, αναγκάζομαι να προπονούμαι με αγόρια ηλικίας 15-16 ετών, επειδή σε αυτή την ηλικία οι δυνάμεις των αντρών μπορούν περίπου να είναι αντίστοιχες των δικών μου ικανοτήτων. Αυτό έχει και τα καλά, αλλά και τα κακά του. Οι άντρες από κατασκευής τους κάνουν πιο δυναμικό παιχνίδι αλλά έχουν πιο σταθερά κορμιά, ενώ οι γυναίκες από φυσικού τους είναι πιο ευλύγιστες, πράγμα που σημαίνει ότι εγώ γίνομαι πιο δυνατή με τον τρόπο που προπονούμαι αλλά δεν εξασκούμαι με αντίπαλο που έχει την ελαστικότητα που θα βρω απέναντί μου σε έναν επίσημο αγώνα.»
Παράλληλα με τον πρωταθλητισμό η Μαρία είναι φοιτήτρια της Γυμναστικής Ακαδημίας και περιμένει τον διορισμό της στο Δημόσιο. Η πρωταθλήτρια της ελευθέρας πάλης αγωνίζεται πραγματικά μόνη της αφού δεν έχει τη στήριξη που θα ήθελε αν και στο παρελθόν η πάλη ήταν το λεγόμενο άθλημα των Ολυμπιονικών. Εξηγεί δε, ότι η Ελληνορωμαϊκή όσο και η ελεύθερη πάλη δεν είναι βίαια αθλήματα, έχουν απλά λαβές. Το άθλημα ουσιαστικά εκμεταλλεύεται την τεχνική και τη δύναμη ενός ατόμου ώστε να επιβληθεί ενός άλλου.
«Αρχικά δεν με πιστεύει κανείς όταν λέω ότι ασχολούμαι με την πάλη, γιατί ο κόσμος δεν ξέρει και νομίζει ότι μια γυναίκα που κάνει αυτό το άθλημα θα έχει μια θηριώδη μορφή. Η πάλη όμως έχει κατηγορίες, εγώ αγωνίζομαι στην ελαφριά κατηγορία οπότε ο σωματότυπός μου δεν προδίδει ότι κάνω ένα δυναμικό άθλημα. Οι άντρες δε με φοβούνται. Όση τεχνική κι αν διαθέτει άλλωστε μια γυναίκα, η δύναμη ενός άντρα είναι πάντοτε σαφώς μεγαλύτερη. Προσωπικά δεν έχω εμπλακεί ποτέ σε κάποιο καυγά, δεν είναι του χαρακτήρα μου. Οι άντρες με σέβονται. Περισσότερο άλλωστε συναναστρέφομαι με άτομα του περιβάλλοντός μου, τους οποίους γνωρίζω και με γνωρίζουν μέσα από τον αθλητισμό οπότε υπάρχει εκτίμηση. »
