25/04/2024

Γιατί «έρανος» στο όνειρο της ολυμπιακής συμμετοχής;..

Στην Ελλάδα του σήμερα τα προβλήματα είναι τόσα πολλά και τόσο σοβαρά που τις περισσότερες φορές ξεχνάμε να ονειρευόμαστε… Το δικαίωμα στο όνειρο δεν μπορεί να μπει σε κανένα μνημόνιο ούτε να οριοθετηθεί ούτε και να περικοπεί. Ποιοι έμειναν λοιπόν να ονειρεύονται σε αυτόν τον τόπο; Οι νεολαίοι βεβαίως βεβαίως… Κάθε νέος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, μια αξιοπρεπή δουλειά ένα καλύτερο μέλλον.

Σε αυτή την κάστα των συνανθρώπων μας δεν θα μπορούσαν να μην ανήκουν και οι αθλητές… Μια κάστα ανθρώπων λοιπόν που καθημερινά κοπιάζει δύο και τρεις φορές την ημέρα για να μπορεί να ονειρεύεται άλλωστε ο αθλητισμός είναι όνειρο για όλους και ο αθλητισμός δεν είναι καθόλου ρατσιστής όλοι μπορούν να τον αγκαλιάσουν και όλους τους αγκαλιάζει.

Ο αθλητής μοχθεί και καταπονεί το σώμα του για κάποια ιδανικά και ειδικά όταν δεν υπάρχει… χρήμα στη μέση τα ιδανικά ταυτίζονται αυτού κάθε αυτού με την «γαλανόλευκη» δόξα.  Οι Ολυμπιακοί αγώνες του Ρίο βρίσκονται προ των πυλών και ήδη πολλά Ελληνόπουλα που μόχθησαν την περασμένη τετραετία ετοιμάζονται να διεκδικήσουν ή έχουν ήδη κερδίσει την πρόκρισή τους στο ύψιστο αθλητικό γεγονός.

Ένα από τα παιδιά αυτά είναι και ο Τιμόθεος Ξενίδης. Πολλάκις πρωταθλητής στην Πάλη ο Ξενίδης ανήκει στους ανθρώπους που αναφέραμε παραπάνω σε αυτούς δηλαδή που ονειρεύονται και μοχθούν καθημερινά μέσα στην παλαίστρα. Το fightsports.gr με ιδιαίτερη χαρά σας παρουσιάζει σήμερα τον πρωταθλητή Ελλάδος στα 86 κιλά και την προσπάθεια που πρόκειται να κάνει τους επόμενους μήνες ώστε να μπορέσει να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο τον Αύγουστο.

xenidi

«Ζητάμε στήριξη από την Πολιτεία, την Γενική Γραμματεία αθλητισμού την Ομοσπονδία και όποιον άλλο μπορεί. Έχουμε πολλές δυνατότητες, αλλά περιοριζόμαστε και χάνουμε χρόνο από την προετοιμασία, διότι πρέπει να ασχολούμαστε και να αγχωνόμαστε για τα πάντα. Πού μυαλό μετά για αγώνες;..» Αυτές ήταν οι πρώτες κουβέντες των Τιμόθεου Ξενίδη και του πατέρα του και προπονητή Χριστόφορου.

Ο Τιμόθεος εδώ και τρία χρόνια συνεχόμενα είναι ο πρωταθλητής στην κατηγορία στους άνδρες και φέτος είναι μια ιδιαίτερη χρονιά καθώς υπάρχει μια Ολυμπιάδα μπροστά και ειδικά αν είσαι παλαιστής θες να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα και να παλέψεις για το μετάλλιο λέει ο Τιμόθεος. «Πηγαίνουμε σαν καλεσμένοι για να κάνουμε προετοιμασίες, αλλά κι εκεί απαιτούνται χρήματα. Η εθνική ομάδα δεν είναι συντονισμένη όπως πρέπει γιατί υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που μας δυσκολεύουν κάπως έτσι χάνεται και ο ανταγωνισμός στα εγχώρια πρωταθλήματα και υπάρχουν τρεις τέσσερις παλαιστές που κερδίζουν τους τίτλους στην Ελλάδα, χωρίς όμως να πιέζονται πράγμα που σημαίνει πως παράλληλα θα ανεβάζουν το επίπεδό τους». 

Ρωτήσαμε πατέρα και υιό εάν ο Τιμόθεος μπορεί να διεκδικήσεις με αξιώσεις κάτι στην Ολυμπιάδα εάν πρώτα περάσει το προολυμπιακό εμπόδιο. Να τονίσουμε πως οι παλαιστές μας πρέπει να πάνε τελικό σε μία από τις παραπάνω συναντήσεις σε Μογγολία, Τουρκία ή Σερβία ώστε να πάρουν το «μαγικό» εισιτήριο: «Ο Τιμόθεος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους παλαιστές του εξωτερικού όπως και τ’άλλα παιδιά μας. Μπορούν να κερδίσουν τους καλύτερους αλλά και να χάσουν από τους χειρότερους γιατί η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά και όπου λεπτομέρεια βάλτε προετοιμασία. Δεν μπορεί να γίνει σωστή προετοιμασία όταν δεν έχεις στήριξη από τη Πολιτεία ή από κάποιον χορηγό μια προετοιμασία για όσους ξέρουν απαιτεί πολλά παραπάνω από καθημερινή εξάσκηση. Φεύγουμε και στο εξωτερικό σαν καλεσμένοι για να κάνουμε προετοιμασία, αλλά και πάλι τα έξοδα είναι πολλά και χρήματα δεν υπάρχουν. Οι μόνοι μας διαφορά με τους συναθλητές μας στο εξωτερικό και στις προηγμένες παλαιστικά χώρες είναι ότι αυτοί προπονούνται σε καλύτερες συνθήκες και χωρίς περιττά άγχη».  

Για τον αν υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν τέτοιες προσπάθειες η απάντηση που πήραμε θα χαρακτηριζόταν έως και συγκινητική, αλλά και ο καλύτερος δείκτης προς την κατάντια της ολυμπιακής ιδέας και του αθλητισμού: «Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που μας στηρίζουν και είναι τιμή τους. Όμως δεν μπορούμε συνέχεια να παρακαλάμε…»