Τα τμήματα Tai Chi του Coriolanos έχει αναλάβει ο Δημήτρης Αποστολάκης που μιλάει στο Fightsports.gr για τους στόχους του τμήματος και το κοινό το οποίo απευθύνεται. Aναλυτικά η συνέντευξη:
Έχετε αναλάβει τα τμήματα Tai Chi του συλλόγου. Ποιος είναι ο πρωταρχικός σας στόχος και σε ποιο κοινό απευθύνεστε;
Το Tai chi είναι υψηλή τέχνη. Οι Κινέζοι λένε: Αν όλες οι πολεμικές τέχνες είναι οι τοίχοι ενός σπιτιού, το Tai chi είναι η στέγη του.
Όλες οι τέχνες έχουν δυο κοινά χαρακτηριστικά: Ρυθμό και Οικονομία. Ο πρωταρχικός σκοπός κάθε τέχνης είναι να αλλάξει συθέμελα τη ζωή των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μ’ αυτήν. Η αληθινή τέχνη σου υπόσχεται ότι θ’ ανατινάξει την παλιά σου ζωή, θα γκρεμίσει τις παλιές σου συνήθειες, θα ανοικοδομήσει το πνεύμα και το σώμα σου, θα σε φυσήξει ο αέρας του έρωτα και της επανάστασης και θα σε ανυψώσει ο ανεμοστρόβιλος της ελευθερίας. Ολ’ αυτά θα γίνουν αν της αφιερωθείς.
Για παράδειγμα, αν μπει κανείς σε μια κινηματογραφική αίθουσα που θα παίζει Παζολίνι ή Ταρκόφσκι, ο συναρπαστικός ρυθμός και η λεπτοφυής οικονομία της κινηματογραφικής τέχνης, θα σου αλλάξουν δραματικά όμορφα τη ζωή σου. Από την αίθουσα θα βγεις άλλος άνθρωπος: θα παρατήσεις τη δουλειά σου, θα φύγεις από σπίτι σου, θα ερωτευτείς τον καντηλαναύτη της ενορίας σου, θα κλάνεις κάνοντας πιρουέτες κ.λ.π.
Όπως το σινεμά, το θέατρο, η μουσική, ο χορός, έτσι και το Tai chi είναι τέχνη. Σου αλλάζει τη ζωή: κάθεσαι και στέκεσαι αλλιώς, τρως αλλιώς, κοιμάσαι αλλιώς, σκέφτεσαι αλλιώς, νιώθεις αλλιώς κ.ά.
Οι αληθινές τέχνες υπενθυμίζουν στο φοβισμένο άνθρωπο που είναι εγκλωβισμένος στον κοινωνικό δρόμο, ότι υπάρχει και ο φυσικός δρόμος. Αυτή τη λειτουργία επιτελεί η τέχνη, αυτό κάνει με άριστο τρόπο το Tai chi. Σε εναρμονίζει με όλα τα μέρη του συμπάντου και κινείστε σα μια αδιάσπαστη ολότητα. Η επίγνωση έρχεται από το χώμα,τη μάνα γης προς τον πατέρα ουρανό. Το σώμα σου είναι ο θεïκός αγωγός και όπως είπε ο Νίτσε: Η σοφία του σώματος είναι μεγαλύτερη από το βαθύτερο ανθρώπινο συλλογισμό.
Το Tai chi απευθύνεται σε όλους και όλες, χωρίς κανένα σωματικό ή πνευματικό προαπαιτούμενο. Προειδοποιώ μόνο ότι είναι πολύ δύσκολη τέχνη αλλά σου δίνει πίσω πολλαπλά οφέλη: Κουρδίζει την ύπαρξη κι έτσι έχεις ένα σώμα έτοιμο να δημιουργήσει ποίηση οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Έχεις ανά πάσα στιγμή τα εργαλεία για κινητικό διαλογισμό, για εκστατικό χορό, για χαρούμενο παιγνίδι, για αυτοθεραπεία –μην ξεχνάτε ότι το Tai chi είναι η σωματικοποίηση της κινέζικης ιατρικής – και τέλος , για αποτελεσματική αυτοάμυνα, αν χρειαστεί.
Το Τai Chi είναι μία ενδιαφέρουσα πρακτική που έχει τεράστια οφέλη για την υγεία. Βλέπετε ενδιαφέρον από τον κόσμο να διδαχτεί;
Στην Ελλάδα υπάρχει πολλή προθυμία αλλά δύσκολα θα βρεις αφιέρωση και ακλόνητη αυτοπειθαρχία, που απαιτεί μια τόσο υψηλή τέχνη.
Υπάρχει και το μαχητικό σκέλος του Τai Chi. Στο σύλλογο μπορεί κάποιος να εκπαιδευτεί και στο συγκεκριμένο κομμάτι;
Ο Μπωντλαίρ έλεγε: «Τρία πράγματα είναι άξια σεβασμού: ο ιερέας, ο πολεμιστής, ο ποιητής. Δηλαδή να γνωρίζεις, να σκοτώνεις, να δημιουργείς.» . Στη Δύση, το Tai chi ευνουχίστηκε.
Έφτασε να γίνει συνώνυμο της απλής χαλαρωτικής άσκησης για τεμπέληδες. Όμως είναι πολεμική τέχνη. Κι ότι γίνεται κόντρα στον ορισμό του είναι επικίνδυνο. Εγώ δεν κάνω Tai chi για να χτενίζω την Μπάρμπι αλλά για να παίζω ξύλο ‘δώσε και μένα Μπάρμπα’. Το Tai chi είναι street fight χωρίς κανόνες. Οι μαχητικές τεχνικές είναι απαραίτητες.
Οι αργές φόρμες κι ο διαλογισμός είναι το Γιν κομμάτι και η μάχη, οι αστραπιαίες κινήσεις, το συμπληρωματικό Γιάνγκ. Το ένα χωρίς το άλλο σημαίνει δυσαρμονία, που αντιβαίνει στις θεμελιώδεις αρχές του Tai chi.
Εξάλλου, ο μόνος ερωτεύσιμος είναι αυτός που μπορεί να σε σκοτώσει. Μόνο αυτός που ξέρει να σκοτώνει, ξέρει να αγαπά τη ζωή. Όσοι έρθουν στον Κοριολάνο για Tai chi θέλω να γίνουν πολεμιστές. Θέλω να μπορέσουν να σκοτώσουν το μεγάλο τους αντίπαλο: τον Εαυτό τους.
Ένα μήνυμα προς τους ενδιαφερόμενους θα ήθελα να μας δώσετε. Γιατί να προτιμήσουν την σχολή σας;
α) Επειδή διδάσκ-ω,-ομαι εγώ. Δεν είμαι ο πιο έμπειρος αλλά είμαι σφόδρα ερωτευμένος.
β)Δεν υπάρχει ζωγραφική. Μόνο ζωγράφοι. Δεν υπάρχει μουσική. Μόνο μουσικοί. Δεν υπάρχει τέχνη. Μόνο τεχνίτες. Η εκκλησία είναι ο παππάς. Στην ‘εκκλησία’ του Κοριολάνου, ‘παππάς’ είναι ο δάσκαλός μου στην πυγμαχία, Ανδρέας Στασινόπουλος. Άνθρωπος εξαιρετικά υπεύθυνος , έξω από οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και δάσκαλος που εμπνέει τους μαθητές του να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Τόσα χρόνια στη σχολή αυτή δεν έχω νιώσει αίσθημα ανωτερότητας, θυμού, εκδικητικότητας από κανέναν.
Δεν έχω ακούσει κακή λέξη, ούτε καν τη λέξη ‘ρε’. Αντιθέτως επικρατεί κλίμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Παρά τη σκληρή προπόνηση (του πρότεινα να αναρτήσει ταμπέλες στη σχολή όπως «Δυτικά του Ρίο Πέκος δεν υπάρχει νόμος» ή «Σερβίρεται καθ’ εκάστην μέλανας ζωμός») φεύγουμε όλοι από το γυμναστήριο ευτυχισμένοι, με αυξημένη αυτοεκτίμηση και ξυλοχωρητικότητα.
Στον Κοριολάνο έχω τη χαρά να νιώθω ότι είμαστε οικογένεια. Αυτό είναι άκρως επαναστατικό σ’ έναν κόσμο μοναξιάς, ατομισμού, εκμετάλλευσης και απουσίας οραμάτων. Μην ξεχνάτε ότι λόγω της ανικανότητος μας να δημιουργήσομε κοινότητες, καταφεύγουν κάποιοι πλανημένοι, σε ομάδες βίας και μισαλοδοξίας.
