Αφού αναλύσαμε τις cult φιγούρες που έχουμε συναντήσει μέσα στα dojo, πάμε σήμερα να εντρυφήσουμε στις ψεύτικες ιστορίες που θα σου πει ο κολλητός ή οι φίλοι σου πριν πάρεις τη μεγάλη απόφαση να μπεις σε μια σχολή μαχητικών αθλημάτων. Τα ψέματα αυτά είναι εφάμιλλα μ’εκείνα που άκουσες πριν παρουσιαστείς στο στρατό…
Μία σχολή μαχητικών αθλημάτων μπορεί να μετατραπεί σε άντρο απόλυτης μυθοπλασίας με ιστορίες που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο όσον αφορά τον ρεαλισμό. Έχουμε ακούσει κατά καιρούς πως υπάρχουν και δάσκαλοι που προέρχονται από τον πλανήτη «Vegeta» όντες απόγονοι της φυλής των Saiyan και άλλα τέτοια περίεργα. Στις παρακάτω γραμμούλες, αυτή την ισορροπία μεταξύ αλήθειας και τρέλας, εμείς θα την περιγράψουμε με τα πιο τρανταχτά «παραμυθάκια», πάντα φυσικά με γνώμονα το χιούμορ.
Το τεχνητό σπάσιμο μύτης
Εντάξει, όλοι την έχουμε ακούσει την μπαρούφα! «Θα γραφτείς πυγμαχία, ε; Ξέρεις ότι μόλις βγάλεις την πρώτη εβδομάδα ο δάσκαλος θα σου σπάσει τη μύτη;» Αυτό είναι ένα από τα πιο εκνευριστικά ψέματα που συνεχίζουμε να ακούμε μέχρι και σήμερα. Κανένας δάσκαλος ή προπονητής δεν μας περιμένει έξω από την πόρτα του γυμναστηρίου του κρατώντας ένα μπαστούνι του γκολφ για να μας περάσει τη μύτη στην πίσω πλευρά του κεφαλιού!
Ο Ζαμπίδης έκανε μικρός εδώ
Εάν κάποτε γίνει έρευνα σχετικά με το πόσοι δάσκαλοι και πόσες σχολές είναι οι «ηθικοί αυτουργοί» για το σπουδαίο όνομα του Μιχάλη Ζαμπίδη στο παγκόσμιο kickboxing, τότε ο Mike σίγουρα πρέπει να ψαχτεί για κλώνους του ή πιθανές αστρικές προβολές, ταυτόχρονες ανά σχολές στη χώρα. Τα τελευταία πέντε χρόνια που λειτουργεί του Fightsports έχουμε ξεθάψει τουλάχιστον 10.000 προπονητές στους οποίους ο Ζαμπίδης χρωστάει τη ζωή του και άλλες 20.000 σχολές στις οποίες πήγαινε μικρός.
Η πρώτη «φουρνιά» ήταν υπεράνθρωποι
Συνήθως οι πιο «ψάρακες» στις σχολές αρέσκονται να διαδίδουν «χαλασμενοτηλεφωνικά» ιστορίες για τους πρώτους μαθητές του δασκάλου τους. Εννοείται πως οι ιστορίες αυτές έχουν μέσα στα χρόνια αλλάξει πάνω από 1.000 φορές και οι πρωταγωνιστές όλο και δυναμώνουν.
Ακούγοντας λοιπόν τις ιστορίες αυτές το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ο προπονητής εκπαίδευε τη δεκαετία του ’80 τη «Λεγεώνα των Υπερηρώων» και τίποτα λιγότερο από τον Batman και τον Superman.
Ο δάσκαλος συμμετείχε σε αγώνες «bloodsport»
Επειδή δυστυχώς η ενημέρωση για τα μαχητικά βρισκόταν στην εποχή του… χαλκού μέχρι και πριν μερικά χρόνια στην Ελλάδα, πολλοί δάσκαλοι έχουν πέσει θύμα «ράδιο αρβύλα» των ίδιων τους των μαθητών. Πόσες φορές δεν μας έχουν πει ασχολούμενοι με τα μαχητικά, πριν εμείς γραφτούμε ότι ο δάσκαλος το ’80 και το ’90 έπαιζε παράνομους αγώνες στη Βεγγάζη για μερικά δολάρια που αργότερα τον βοήθησαν να ανοίξει τη σχολή του; Άπειρες φορές…
Αυτά ήταν μερικά από τα πιο «must» παραμυθάκια που έχουμε ακούσει πριν μπούμε σε μια σχολή μαχητικών αθλημάτων. Περιμένουμε και τα δικά σας προσωπικά βιώματα, εννοείται χωρίς ονόματα και διευθύνσεις για να κάνουμε κι άλλα παρόμοια κείμενα.
