Ο Bill Hartman, καθηγητής φυσικής αγωγής, εξηγεί γιατί η υπερβολικά σκληρή προπόνηση μπορεί μη φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης είναι ακόμα ένας extreme τρόπος για να βελτιώσεις τη φυσική σου κατάσταση.
Το πώς αντιδρά, όμως, ο οργανισμός σου σε αυτές τις απαιτητικές προκλήσεις μοιάζει -όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο- με έναν τύπο που τρέχει τρομοκρατημένος να ξεφύγει από κάποιο πεινασμένο λιοντάρι.
Σίγουρα έχεις ακούσει για το ένστικτο επιβίωσης, τον τρόπο δηλαδή που τα ανθρώπινα όντα αντιδρούν κάτω από στρεσογόνες καταστάσεις. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, εκκρίνεις στρεσογόνες ορμόνες, που βοηθούν να κάψεις λίπος και να χτίσεις μυς, μιας και αυξάνονται την ώρα της γυμναστικής και μειώνονται όταν χαλαρώνεις.
Παράλληλα, μετριάζουν τις φλεγμονές και σε προστατεύουν από καρδιοπάθειες και διαβήτη.
Υπάρχει, ωστόσο, μια παγίδα: το σώμα σου μπορεί να διαχειριστεί το στρες μόνο μια φορά – είτε προέρχεται από τη συγκεκριμένη μέθοδο γυμναστικής είτε από τη δουλειά, είτε από την κακή ποιότητα ύπνου είτε από τις άλλες προπονήσεις σου.
