Κυριακή πρωί σήμερα και την τελευταία δεκαετία τα ξυπνήματα δεν είναι όπως παλιά. Δεν αναφερόμαστε στην ανεμελιά και τα ανύπαρκτα άγχη ή τις βόλτες με τα ξαδέρφια και τα όνειρα που κάναμε για να γίνουμε ποδοσφαιριστές.
Σε αυτή τη ρουφιάνα την τηλεόραση αναφέρομαι που για τα καημένα τα παιδιά δεν έχει κάτι χρήσιμο να προσφέρει. Χρήσιμο είναι το Dragon Ball μωρέ καμένε; Εντάξει, καλά και τα ντοκιμαντέρ αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των δασκάλων στη χώρα πρέπει ν’ανάψει λαμπάδα στον Akira Toriyama γιατί αυτός και η έμπνευσή του έπαιξαν σοβαρό παιχνίδι για να μπούμε στις σχολές και να μάθουμε πολεμικές τέχνες.
Ναι, ο Stallone, ο Van Damme, ο Jackie Chan και ο μεγάλος σου ξάδερφος που ξεκίνησε πρώτος kickboxing είχαν καταλυτικό ρόλο στη μαχητική σου… καριέρα, αλλά και ο Goku με τον τρελάρα το Vegeta ήταν επίσης ένα καλό δίδυμο για να πείσεις τον πατέρα σου να σκάσει το πρώτο… 50άρικο.
Ταξίδι στο παρελθόν…
Η ώρα του Dragon Ball ήταν κυμαινόμενη αφού ο ΑΝΤ1 μας έκανε… νερά με επαναλήψεις και έκτακτα δελτία ειδήσεων. Ξεκινούσε από τις 7 το πρωί και κάποια στιγμή το έδειχναν και στις 11:00. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν στο παρελθόν με τη μέρα μας να ξεκινάει με γάλα, τοστάκι (σ.σ. ζαμπόν, τυρί γιατί ήμασταν και αδύνατοι) και αυτό το υπέροχο τραγουδάκι:
Φοβερό ε; Κι όμως βλέποντας Dragon Ball συνεχώς και με την προσμονή για το σαββατοκύριακο αφού ίντερνετ δεν υπήρχε τα ψυχολογικά που αποκόμισα δεν είναι λίγα και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Εάν υπάρχει κι άλλος με κοινά… θέματα ένα group therapy για όλους μας τους «άρρωστους» θα ήταν ιδανικό!
Α. Ήθελα το ζαχαρένιο σύννεφο
Στην αρχή όταν ο Goku ήταν μικρός το Dragon Ball δεν ήταν και τόσο στα χάι του. Γουστάραμε που έδερνε μεγαλύτερους ενώ νιώσαμε ότι χάσαμε την παρθενιά μας όταν ο πρωταγωνιστής μας έκανε μια τρύπα… να στον πρώτο κακό Picollo. Η μαγκιά του Son Goku στα νιάτα του ήταν το ζαχαρένιο σύννεφο. Σαν είχες πειραγμένο modenas από τα 10. Φοβερό μεταφορικό…
Β. Ξύλο με τα δέντρα
Άφηνες το χέρι του μπαμπά και της μαμάς και έσπαγες στο ξύλο τις νεραντζιές με καμάρι. Χαρακτηριστικός και ο ήχος «ντιζ, ντιζ, ντζι»….
Γ. Επιχείρησες να ρίξεις ΚΑΜΕΧΑΜΕ ΚΥΜΑ
Το ένιωσες, το πίστεψες, κόλλησες τα χέρια σου και έψαλες τα λόγια για να εξαπολύσεις το κύμα που δίδαξε ο Χελωνοντζίνη στον Goku. Απορημένος ο συμμαθητής σου, σταύρωσε τα χέρια σαν τον Vegeta και άρχισε να γελάει σαν… πρίγκιπας του πλανήτη.
Δ. Μαμά, πιάσε τη βαφή…
Όταν ο Goku έγινε Super Saiyan για να εκδικηθεί το, την, τον Frieza σκέφτηκες να βάψεις τα μαλλιά σου ξανθά. Λίγο ο Πρόδρομος του Big Brother λίγο ο Goku δεν ήθελες και πολύ για το μεγάλο εγχείρημα. Ευτυχώς δεν πέτυχε…
Ε. Οι Saiyan δεν ήταν ούτε Πόντιοι, ούτε Κρητικοί, ούτε Μανιάτες
Σαν Πόντιος κι εγώ πίστευα ότι η σκούφια μας κρατάει από τον πλανήτη Vegeta. Αρκετοί φίλοι Κρητικοί και Μανιάτες πίστευαν το ίδιο για τις δικές τους πατρίδες. Btw ακόμη το πιστεύω ζεστά ότι μια νύχτα με φεγγάρι θα γίνω γορίλας.
ΣΤ. Έριχνες μπουνιές και έκανες «τα τα τα τα τα»
Κλασικό σύνδρομο… ψυχοπάθειας.
Πρώτη Γυμνασίου
Εκεί άρχισαν να γίνονται λίγο πιο ξεκάθαρα τα πράγμα, αλλά από τότε και μέχρι και σήμερα βλέπεις τα παλιά επεισόδια ξανά και ξανά, αλλά συνεχίζεις να κουνιέσαι όταν ακούς την τραγουδάρα του «DB». Συνεχίζεις να ζορίζεσαι παλεύοντας να βγάλεις… αύρα, κίτρινη κιόλας, ενώ ποτέ δεν έπαψες να τρίβεις τα χέρια σου μπας και βγει καμιά φωτεινή μπάλα.
