Ο Theodore «Teddy» Roosevelt, πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ από το 1901 μέχρι το 1909, είναι ίσως ο πιο «σκληρός» άνθρωπος που έγινε γνωστός για τον πιο «μη σκληρό» λόγο.
Ο πιο νέος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ (ανέλαβε την θέση σε ηλικία 42 ετών) ήταν και ένας λάτρης της περιπέτειας από μικρό παιδί, πέτυχε σπουδαία πράγματα από τη θέση του χωρίς να κάνει ούτε ένα πόλεμο με σλόγκαν το «μίλα ήρεμα αλλά κουβάλα και ένα μεγάλο ξύλο». Παρά τα κατορθώματα του, το όνομά του συνδέθηκε κυρίως με το λούτρινο αρκουδάκι που σήμερα όλοι ξέρουν ως «Teddy Bear». Η ιστορία λέει ότι κατά την διάρκεια ενός κυνηγιού ο Roosevelt αρνήθηκε να πυροβολήσει μια απροστάτευτη αρκούδα και όταν ένας γελοιογράφος απεικόνισε την σκηνή, ο δημιουργός του λούτρινου παιχνιδιού πήρε από εκεί την ιδέα να του δώσει αυτό το όνομα αν και ήταν γνωστό ότι μισούσε να τον φωνάζουν με αυτό το παρατσούκλι!
Μια λοιπόν από τις πολλές δυναμικές δραστηριότητες του Roosevelt ήταν και η πυγμαχία την οποία λάτρευε και σταμάτησε μόνο όταν όταν αναγκάστηκε. Ξεκίνησε τις προπονήσεις σε ηλικία 14 ετών, ταυτόχρονα και με αντίστοιχες στην πάλη αφού είχε γεννηθεί με άσθμα και προσπαθούσε να το καταπολεμήσει μέσα από μία πολύ δραστήρια ζωή. Όντας πολύ νωρίς στην ιστορία του αθλήματος τότε είναι σίγουρο ότι πυγμαχούσε με παλιότερους κανόνες και γυμνά χέρια. Αν και δεν υπάρχει ξεκάθαρη καταγραφή και ο ίδιος ήταν πάντα μετριοπαθής, τα στοιχεία λένε ότι μάλλον ήταν μέτριος πυγμάχους με κάποιες νίκες στο ενεργητικό του και καλή συμμετοχή στο πρωτάθλημα του Harvard όπου φοιτούσε και έφτασε μια χρονιά μέχρι τα ημιτελικά.
Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν έγινε αργότερα κυβερνήτης της Νέας Υόρκης (στα 40 του!) αντί για το μπιλιάρδο που ήταν το παραδοσιακό χόμπι του κυβερνήτη, αυτός ζήτησε να τοποθετήσουν στο γραφείο του ένα ματ για να παλεύει και παρά τις αντιρρήσεις των συμβούλων του κατάφερε να το εγκαταστήσει! Μάλιστα 3-4 φορές την εβδομάδα καλούσε τον Middleweight πρωταθλητή του αθλήματος για να κάνουν προπόνηση! Όταν έκανε προπόνηση με έναν λιγότερο έμπειρο αντίπαλο, ο Roosevelt κατέληξε με έναν βγαλμένο ώμο αλλά ο αντίπαλος του ήταν ακόμη χειρότερα και έτσι επέλεξε να επιστρέψει στην πυγμαχία ως πιο ασφαλές άθλημα.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που κάνω αυτή την ιαπωνική πάλη αλλά… ο δεξής μου αστράγαλος και ο αριστερός καρπός , ο αντίχειρας και τα δύο μεγάλα δάχτυλα στα πόδια έχουν πρηστεί τόσο που είναι σχεδόν άχρηστα! Είμαι αρκετά γεμάτος σε μελανιές παντού. Παρόλα αυτά έχω κάνει αρκετή πρόοδο και από τότε που έφυγες που έχουν μάθει 3-4 νέες ρίψεις που είναι τέλειες!» Teddy Roosevelt, 1904, σε ένα γράμμα στους γιους του μετά από μάθημα τζούντο κατά την διάρκεια προεκλογικής εκστρατείας.
Αν και ο ίδιος πίστευε ότι οι γειτονιές της Νέας Υόρκης είχαν ανάγκη την πυγμαχία ως διέξοδο για την νεολαία, τελικά αποφάσισε να την απαγορεύσει αφού είδε με τα ίδια του τα μάτια την διαφθορά και την παρακμή του συστήματος τότε.
Πολύ αργότερα, όταν ήταν πρόεδρος πια στον Λευκό Οίκο συνέχισε να καλεί γνωστούς αθλητές, από την πυγμαχία αυτή τη φορά, για προπονήσεις και σπάρινγκ αλλά ήταν σε ένα από αυτά που ένας νεαρός αξιωματικός του στρατού του πέρασε μια κόντρα «cross counter» και τον βρήκε στο μάτι σπάζοντας διάφορα αγγεία. Το χτύπημα προκάλεσε αιμορραγία και στο τέλος την ολοκληρωτική τύφλωση του ματιού του.
«Τότε σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να αποδεχθώ ότι ήμουν πια ένας γηραιός κύριος και έπρεπε να σταματήσω την πυγμαχία. Μετά ξεκίνησα το Jiujitsu για λίγα χρόνια ακόμη.»
